Καλήν ημέρα άρχοντες

Τούτες τις μέρες τις γιορτινές, τις χρονιάρες, το βλέμμα ολόκληρης της ανθρωπότητας στρέφεται προς τα μέρη της Ανατολής αναζητώντας το αιώνιο άστρο του μύθου των Χριστουγέννων. Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε! Και πόσες ελπίδες και προσδοκίες! Πουθενά, ούτε μέσα μας πια δε μπορεί να βρεθεί μια μικρή σπηλιά για να δει το πρώτο του φως ο Θεάνθρωπος. Ο Ιωσήφ με τη γυναίκα του ακόμα ψάχνουν για να βρουν ένα ήσυχο κι απάνεμο μέρος, προφυλαγμένο από την κακία και τον κουρνιαχτό της άρνησης και της ευδαιμονίας που ζούμε. Γύρω μας, παντού, ακόμα και στα μέρη που γεννήθηκε κι έζησε ο ίδιος ο Χριστός, πόλεμοι, φτώχεια, φοβέρες κι άδικοι τάφοι. Γιατί στ΄ αλήθεια ο Ηρώδης δεν πέθανε ποτέ, ζει και βασιλεύει. Η ανθρωπότητα δοκιμάζεται. Κι εμείς τριγυρνάμε μέσα  στους συνωστισμένους, στους φωτισμένους και στολισμένους δρόμους και ρωτάμε σαν τους άπιστους Θωμάδες το διπλανό μας, τον εαυτό μας αλλά και τον ίδιο το Θεό: Πού είναι Κύριε η επί γης ειρήνη; Πού είναι η εν ανθρώποις ευδοκία;

Όμως όσο δύσκολη κι αν είναι η εποχή που ζούμε, όλοι μας γυρεύουμε, όπως λένε και οι παλαμικοί στίχοι, να φτάσουμε σε μια Βηθλεέμ. Η σπηλιά του νεογέννητου βρίσκεται μέσα μας, στ΄ απόβαθα της ίδιας της ψυχής μας. Το αστέρι που μας οδηγεί είναι η ταπεινότητα και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ας μην μας εμποδίσει λοιπόν κανείς να φτάσουμε ως εκεί. Κι ας ζήσουμε αυτές τις γιορτινές μέρες, μέσα στη συμβολικά δεκεμβριανή βαρυχειμωνιά, με την απλότητα, την αγνότητα και τη νοσταλγία της παιδικής μας ψυχής. Και τέλος, ας φωτίσει ο Θεός της Ελλάδας  τους άρχοντες, πνευματικούς, πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς, να μας οδηγήσουν επιτέλους εκεί που όλοι μας προσδοκούμε.

Καλά Χριστούγεννα!